Kobieta w kulturze. Wprowadzenie do numeru

Rozwój dyskursów wyzwoleńczych (postkolonialnego, rasowego, etnicznego, płciowego, ekologicznego itp.) na przełomie lat 60. i 70. XX w. doprowadził do tego, że są one nie tylko tyle strategią intelektualistów, ile weszły kultury w formie praktyk społecznych, stając się głównymi wzorcami zachowań modelami myślenia 1. W tym kontekście dyskurs feministyczny 2, który początkowo rozwijał jako polityczny prawniczy walki o prawa kobiet, miarę rozprzestrzeniania przybrał niestety formę światopoglądowego, a wręcz ideologicznego dyskursu przeciwstawiania konkurencji pomiędzy płciami. Wobec powyższego obecną sytuację kulturze, realizowaną przez aktywistki feministyczne kwestii płci, można określić walkę alfa-przywództwo antagonistą protagonistą toku wyzwoleńczego (Gaag, van der, 2014; Carrigan, Connell Lee, 1985, s. 551–604; Wood, 2011). Taka walka często jest też opisywana terminologii darwinowskiej selekcji naturalnej dlatego realizowana praktykach społecznych totalna wojna „ciemiężców” „uciśnionych”, uzasadniana biologiczną (nie)użytecznością przyrodzie lub społeczeństwie.